دریای تلخ

فقط اومدم بگم آدمیزاد که من باشم، اینطوریه که یه نفر گوشه ذهنش خیلی منطقی و شمرده شمرده ازش می‌خواد که آروم باشه و چندثانیه به اتفاقات دور و برش فکر کنه، به عبارتی توی سرش گیر نکنه و بزنه بیرون، بعد اون یکی که باز من باشم همچنان داره گلوی خودش و پاره می‌کنه از فرط داد زدن، لحظه به لحظه خشمگین تر میشه و نعره می‌زنه که نخند، به من نخند. به من نخند! بدون کوچک ترین تاثیری از اون صدای به حق توی سرش.
خواستم بگم اگه من باشم که سر اونم داد می‌زنم، احتمالا وقتی م که زدم توی صورت خودم، منظورم اون بوده.
چه موجودیه این انسان؟